Door Joanna Talakua:
In dit interview met Monika Skomska, een vrouw oorspronkelijk uit Polen en momenteel woonachtig in Nederland, wordt haar levensverhaal en haar reis naar zelfverbetering besproken.
Interviewer Joanna: Ik zit hier met Monika Skomska, oorspronkelijk uit Polen en momenteel woonachtig in Nederland. Ik ben erg benieuwd wie ze eigenlijk is en wat haar motiveert om hier in Nederland te wonen en te werken.
Monika: Nou, in 2002 besloot ik naar Nederland te komen en deze beslissing werd voornamelijk ingegeven door de wens om geld te verdienen. In eerste instantie was het plan om geld te verdienen en dan terug te gaan naar Polen, maar toen veranderde mijn situatie. En dus ben ik hier blijven wonen. Ik denk met een goede toekomst. Ja, dus vanaf 2000. Zeker in 2002.
Interviewer Joanna: Dus in 2002 ben je hier permanent komen wonen.
Monika: Ja, maar we waren hier voor het eerst in 1999, dat was puur seizoensgebonden. Daar leerde ik Nederland en de mentaliteit van de mensen kennen en het beviel me erg goed in dit land.
Interviewer Joanna: Terugkijkend, wat vond je zo leuk aan Nederland dat je besloot om hier in 2002 te blijven?
Monika: Toen kwamen we in contact met goede mensen die ons wilden helpen en dat had een positief effect op ons. Oorspronkelijk hadden we besloten om in Polen te gaan werken. Maar ik weet dat mijn man en ik allebei een baan hadden, een gewone baan, en samen verdienden we ongeveer 500 dollar. Toen we ons dat realiseerden, met 500 dollar per maand, wist ik dat ik geen kans had om een huis te kopen. We woonden in een flat bij mijn schoonmoeder en er was geen kans op een betere toekomst. We kregen een kind in de jaren dat we hier waren. Ze hebben ons in 2002 weer geholpen om opnieuw te beginnen.
Interviewer Joanna: Dus je kwam hier in 2002 met je man.
Monika: Ja, toen was hij nog niet mijn man, maar een vriend.
Interviewer Joanna: Hij werd uiteindelijk je man, als ik het goed begrijp, in 2000.
Monika: Ja, we zijn in 2000 getrouwd.
Interviewer Joanna: Jullie zijn hier echt neergestreken in 2005, nietwaar?
Monika: Ja, vanaf toen stonden we ingeschreven bij de gemeente en dat was de enige manier waarop we hier legaal konden werken en ons eigen bedrijf konden beginnen.
Interviewer Joanna: Oh ja. En toen hebben jullie dat gedaan begrijp ik.
Monika: Ja, die kans heb ik gegrepen. Toen ben ik een schoonmaakbedrijf begonnen. Ik weet nog dat toen het kantoor van de Kamer van Koophandel in Lisse nog zo klein was, daar heb ik mijn eerste bedrijf opgezet. Het was een legale optie.
Interviewer Joanna: Dus dat was het begin van het opbouwen van een toekomst als Pools-Nederlandse. Je bent in 2005 met hem getrouwd? Ik begrijp ook dat jullie nu kinderen hebben.
Monika: Ja, we hebben twee kinderen. Lenna is net 17 geworden en Brian wordt dit jaar 13.
Interviewer Joanna: Hebben jullie ooit overwogen om in de tussentijd terug te keren naar Polen?
Monika: Dat waren we wel van plan, maar we zien wel wat de toekomst brengt.
Interviewer Joanna: Maar tussen 2005 en nu zijn jullie teruggegaan naar Polen, of zijn jullie sinds 2000 in Nederland?
Monika: Nee, we wonen hier sinds 2005, want toen de kinderen geboren werden zijn we echt hier gebleven.
Interviewer Joanna: Want wat heeft jullie doen besluiten, zelfs met kinderen, om hier te blijven?
Monika: We zien allebei, mijn man en ik, een betere toekomst voor onze kinderen in Nederland. Het gaat allemaal om de mentaliteit. Nederlanders staan meer open voor alles, voor alle nationaliteiten en culturen. Hoewel ik me soms nog steeds een buitenlander voel, word ik hier met respect behandeld. In Polen is de mentaliteit anders, mensen zijn meer gesloten.
Interviewer Joanna: Dus je wilde je kinderen een manier meegeven om dingen hier in Nederland te doen. Voel je je nog steeds een buitenlander, of beschouw je jezelf al als Nederlander?
Monika: Soms voel ik me nog steeds een buitenlander. Omdat ik nog steeds de Poolse nationaliteit heb en al zoveel jaren in Nederland woon. Maar ik zou nooit afstand doen van mijn Poolse nationaliteit, dat wil ik ook niet.
Interviewer Joanna: Het is een voorrecht dat je in Nederland beide nationaliteiten kunt behouden. Voel je je nog steeds een buitenlander of beschouw je jezelf al als Nederlander?
Monika: Soms wel ja. Soms heb ik nog steeds last van dat gevoel. Maar ik denk dat ik mijn Poolse nationaliteit nooit zal opgeven, dat wil ik ook niet.
Interviewer Joanna: Dat is begrijpelijk. Het is cool dat je die keuze hebt. Maar voel je je nog steeds een buitenlander, of beschouw je jezelf al als Nederlander?
Monika: Soms. Soms heb ik nog wel momenten. Omdat ik nog steeds de Poolse nationaliteit heb en al zoveel jaar in Nederland woon, voel ik me soms verward. Maar ik denk dat ik mijn Poolse nationaliteit nooit zal opgeven, dat wil ik ook niet.
Interviewer Joanna: Dat is begrijpelijk. Dus je hebt een sterke band met beide landen. Maar laten we even teruggaan naar een ander aspect van uw leven. Je kwam naar me toe met de wens om af te vallen en je zelfvertrouwen te vergroten. Hoe was je toen je voor het eerst kwam, lichamelijk en geestelijk?
Monika: Ik was er slecht aan toe. Ik was niet gelukkig met mezelf, alles zag er somber uit.
Interviewer Joanna: Waarom denk je dat dat was?
Monika: Nou, mijn werk en financiële situatie was niet wat ik wilde. Ik had geen energie, ik voelde me onaantrekkelijk en ik had gewoon geen zin om iets te doen. Ik denk dat dat normaal is als je veel stress hebt.
Interviewer Joanna: En had dat invloed op je zelfvertrouwen?
Monika: Zeker. Ik wilde niet eens nieuwe kleren kopen omdat ik me niet prettig voelde in mijn eigen lichaam.
Interviewer Joanna: Dus je besloot om actie te ondernemen. Hoe kwam dat tot stand?
Monika: Ik realiseerde me dat als ik niet voor mezelf zou zorgen, niemand anders dat zou doen. Dus besloot ik om te proberen mijn gewicht te verminderen en meer te bewegen.
Het interview eindigt met dankbetuigingen en positieve wensen voor Monika’s toekomstige inspanningen.
